สมัยนี้มีร่มให้เลือกซื้อหลายแบบ

บ้างก็ยาวบ้างก็สั้น บางคันสีฉูดฉาดเตะตา บางคันสีดำดู conservative

บางคันราคาถูก แต่ใช้เดือนเดียวเจอลมแรงๆ ก็เจ๊งแล้ว ลงถังขยะในที่สุด

บางคันเล็กมาก แต่หายทุกที บางคันใหญ่มาก กันฝนได้เกินสามคน แต่ดันไม่เคยพกติดตัว

จะเลือกซื้อแบบไหนถึงจะดีที่สุด?

จากประสบการณ์การใช้ร่มมานับสิบปี ผมเลือกร่มสีดำคันเล็ก มีราคาแพงกว่าปกติแต่ทน มีน้ำหนักเบา และมีห่วงแขวน

ผมค้นพบว่าปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการซื้อร่มคือ “เราจะพกไม่พก” เพราะฉะนั้นเราควรเลือกร่มที่มี cost ในการพกพาต่ำที่สุด

สำหรับผม การเลือกร่มคันใหญ่นั้นมีความเสี่ยงและ cost ที่ตามมาหลายประการเกินไป

1. แม้ว่ามันจะช่วยกันฝนได้มากที่สุด ความใหญ่เทอะทะของมันทำให้ผมไม่ค่อยพกมันเท่าที่ควร โดยเฉพาะเวลาต้องถือของสองมือ ร่มเล็ก ๆ สามารถเสียบเก็บไว้ในกระเป๋าหลังของกางเกงยีนได้
2. หากฝนไม่ตกขึ้นมา การถือร่มในวันแห้ง ๆ มันจะดูเด๋อเอามาก ๆ ไม่ไหวครับ…
3. หากฝนตกหนักมากจริง ๆ จะร่มใหญ่ร่มเล็กก็เปียกไม่ต่างกันมากมายอยู่ดี

การซื้อร่มขนาดใหญ่จึงมักจะลงเอยด้วยการมีจำนวนวันต่อปีที่ต้องตากฝนโดยไม่มีร่มมากเกินไป

แต่การมีร่มเล็ก ๆ แค่นั้นยังไม่พอ…

ที่ต้องซื้อร่มที่มีราคาแพงขึ้นมาหน่อยนั้น เป็นเพราะว่าอยากหลอกให้ตัวเองคิดว่าร่มเป็นของมีค่า จะได้ใช้มันให้คุ้มเงินที่เสียไป พกมันให้บ่อยขึ้น ราคาที่แพงกว่าปกติมักจะมากับความทนทานต้านลม ยิ่งทำให้รักร่มของเรามากขึ้น พกมันมากขึ้น

การที่ร่มมีห่วงเอาไปแขวนไว้ที่เดียวกับพวงกุญแจบ้านได้จะทำให้เรารู้สึกว่ามันเป็นของมีค่า และมีที่ประจำของมันในบ้าน แถมยังทำให้เราไม่ต้องจำว่าเก็บร่มครั้งสุดท้ายที่ไหนในบ้าน จะได้ไม่พลาดไม่มีร่มเพราะว่าขี้เกียจหาร่มในวันที่ฝนมันตกจริงๆ

สุดท้ายนี้ บางคนอาจจะคิดว่าพกร่มใหญ่ ๆ ไว้ดีกว่า จะได้เอาไว้เผื่ออาสาไปส่งสาวเวลาฝนตก

ผมว่าพกร่มเล็ก ๆ ถือร่มให้แล้วยอมเปียกเอง แมนกว่าเยอะ!

ร่ม เศรษฐศาสตร์ เศษความคิด